นกยูงตัวหนึ่งในดินแดนของนกเพนกวิน

          “นี่คือวิถีที่พวกเราปฏิบัติ..ถ้าอยากประสบความสำเร็จ จงทำให้เหมือนกับที่พวกเราทำ”แม้ว่านกชนิดอื่นจะพยายามทำให้เหมือนนกเพนกวินมากแค่ไหน  ก็ไม่เคยได้รับการเลื่อนขั้นไปอยู่ในตำแหน่งสำคัญๆ แม้แต่ตัวเดียว!อย่างไรก็ตาม ทุกชีวิตจะดำเนินไปด้วยดีในดินแดนแห่งนี้ ถ้าเล่นตามกฎของนกเพนกวิน นี่คือส่วนหนึ่งในหนังสือ “นกยูงตัวหนึ่งในดินแดนของนกเพนกวิน”

  

          ดิฉันหยิบหนังสือเล่มนี้จากชั้นวางในร้านหนังสือด้วยแรงดึงดูดจากหน้าปกค่ะ 

          นอกจากชื่อเรื่องที่อ่านปุ๊ปก็ท้าทายให้ตีความไปต่างๆ นานา แล้ว หัวหนังสือยังการันตีว่าเป็น “หนังสือขายดีติดอันดับ International Bestseller” อีกด้วย เปิดดูข้างในก็ติดใจ เพราะอ่านง่าย มีภาพการ์ตูนประกอบ และตัวหนังสือแต่ละหน้าน้อยๆ สะอาดตา เหมือนกำลังอ่านนิทาน เพียงแต่เนื้อหาที่สื่อสาร เป็นนิทานสำหรับผู้ใหญ่วัยทำงานที่สะท้อนเรื่องวัฒนธรรมองค์กรได้อย่างชัดเจนค่ะ 

          ถ้าใครไม่เคยอ่านก็ลองดูเนื้อเรื่องที่ดิฉันย่อมาแบบไม่ยับเยิน (คือตัดและข้ามต้นฉบับเขาน้อยมาก) ดูนะคะ 

………………………………………… 

          กาลครั้งหนึ่ง ดินแดนแห่งหนึ่งถูกปกครองโดยนกเพนกวิน นกเพนกวินเกือบทั้งหมด(ซึ่งเป็นผู้บริหารขององค์กรต่างๆในดินแดนนี้) ใส่สูทเหมือนกัน และสีเดียวกัน ขณะที่นกตัวอื่นๆ เลือกใส่เสื้อผ้าหลากสี หลายสไตล์ ตามวิถีชีวิตของตัวเอง นกตัวไหนถูกคาดหวังว่าจะได้รับการเลื่อนตำแหน่ง จะต้องทำตัวเหมือนนกเพนกวิน เดินก้าวขาสั้นๆ ใส่เสื้อผ้าสีเดียว แบบเดียวกับนกเพนกวิน และเชื่อผู้นำอย่างเคร่งครัด ใครที่เข้ามาอยู่ใหม่ จะต้องถูกฝึกระเบียบปฏิบัติเหล่านี้ ด้วยปรัชญาที่ว่า 

          “นี่คือวิถีที่พวกเราปฏิบัติ..ถ้าอยากประสบความสำเร็จ จงทำให้เหมือนกับที่พวกเราทำ”

          แต่แม้ว่านกชนิดอื่นจะพยายามทำให้เหมือนนกเพนกวินมากแค่ไหน ก็ไม่เคยได้รับการเลื่อนขั้นไปอยู่ในตำแหน่งสำคัญๆ แม้แต่ตัวเดียว!

          อย่างไรก็ตาม ทุกชีวิตจะดำเนินไปด้วยดีในดินแดนแห่งนี้ ถ้าเล่นตามกฎของนกเพนกวิน 

          วันหนึ่งนกเพนกวินอาวุโสได้ไปเยือนดินแดนอื่นและประทับใจความเก่งกาจฉลาดเฉลียวของนกตัวหนึ่งเข้า และคิดว่าน่าจะเข้ามาทำประโยชน์ในดินแดนของนกเพนกวินได้ จึงเป็นที่มาของ “เพอร์รี่” นกยูงจอมซ่า ร้องเสียงดัง และสีสันฉูดฉาดสดใส 

          ประวัติของเพอร์รี่ คือนกที่มีพรสวรรค์ ทำงานเก่ง มีผลงานมากมายในดินแดนของตัวเอง เต็มไปด้วยความคิดสร้างสรรค์ จินตนาการเป็นเลิศ และมีเพื่อนมากมาย 

         แรกมาอยู่ในดินแดนใหม่ ทั้งเหล่าเพนกวินอาวุโส และเพอร์รี่เองต่างก็ตื่นเต้นและประทับใจซึ่งกันและกัน เพนกวินชอบใจที่เห็นนกยูงกางปีกสีสันสวยงามต่อหน้านกตัวอื่นๆ เสมอ ส่วนเพอร์รี่เองก็เห็นความสง่างาม เคร่งขรึม และดูยิ่งใหญ่มากในองค์กรเพนกวิน และต่างก็คิดว่าการได้ร่วมงานกัน จะนำมาซึ่งความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ แต่เมื่อทำงานไปสักพัก เพอร์รี่ก็รู้สึกว่า เขาไม่ควรกางปีกที่เต็มไปด้วยสีสัน ต่อหน้าสาธารณชนบ่อยเกินไป ดังนั้น… 

         นกยูงจึงหุบปีกไว้กับตัวเกือบตลอดเวลา เก็บนิสัยแบบนกยูง และทุ่มเททำงานอย่างเต็มที่เพื่อให้นกเพนกวินยอมรับ และเมื่อนั้นเขาคงจะได้แสดงความเป็นนกยูงตามธรรมชาติ แต่ความจริงคือ…. 

        ดินแดนนี้ต่างกันอย่างลิบลับกับดินแดนที่เพอร์รี่จากมา ในดินแดนที่เขาเติบโตนั้น เป็นดินแดนของการเรียนรู้ ซึ่งประกอบไปด้วยนกนานาชนิด มีนกเค้าแมวที่แสนฉลาด มีนกอินทรีเจ้าเวหา มีนกเหยี่ยวเจ้าแห่งการล่าเหยื่อ มีนกแปลกๆหลายอย่าง มีนกหงส์ ผู้สง่างาม และนกกูนี่ ที่แปลกประหลาด สังคมที่เต็มไปด้วยนกหลากหลาย เต็มไปด้วยเสียงเอะอะวุ่นวาย เสียงพูดคุย เสียงกิจกรรม และการแข่งขัน นกทุกตัวทำงานหนัก เรียนรู้อย่างรวดเร็ว มีความคิดสร้างสรรค์ และต้องการความสำเร็จ  

        ในดินแดนแห่งการเรียนรู้ นกทุกตัวไม่ได้คิดเหมือนกันหมด แต่พวกเขาชอบการพูดคุย ถกเถียง เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี และที่สำคัญคือ พวกเขาจะให้ความสำคัญอย่างมากกับคนที่สร้างสรรค์ และทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ โดยไม่เกี่ยงว่าจะเป็นนกชนิดใด แต่เพอร์รี่ในดินแดนใหม่ ผลงานเก่าๆที่เขาสร้างมา ไม่ได้มีความหมาย มีนกหลายตัวที่หวังดีแนะนำให้เพอร์รี่ปรับตัว หัดเดิน หัดพูด และหัดทำงานตามแนวทางของนกเพนกวิน ซึ่งทำให้เขารับไม่ได้  

           “ผมผิดตรงไหน ที่จะเป็นตัวของตัวเอง”

        เพอร์รี่ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์นี้ลำพัง เพราะมีนกชนดอื่นๆ อีกที่ถูกเลือกให้มาทำงานในดินแดนของนกเพนกวินเช่นเดียวกับเขา  ทั้ง “เอ็ดเวิร์ด” นกอินทรี ที่นกเพนกวินไม่ชอบสำเนียงการพูดและบุคลิกของเขา 

       “เฮเลน” นกเหยี่ยว ที่มีสายตาและกรงเล็บที่แหลมคม ซึ่งเหล่านกเพนกวินมองว่าเป็นพวกก้าวร้าวรุนแรง 

        รวมถึงเจ้า “ไมค์” นกฉลาด ที่ชอบคิดนอกกรอบ และ “ซาร่า” หงส์แสนสวยที่เพนกวินมองว่าเป็นพวกเพ้อฝัน ก็ล้วนตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน 

        อย่างไรก็ตาม เพอร์รี่ ไม่ยอมเปลี่ยนตัวเองเป็นนกเพนกวินเด็ดขาด  เพราะคิดว่าสักวันหนึ่ง คุณค่าความเป็นนกยูงของเขา จะได้รับการยอมรับ นกชนิดต่างๆ ที่เข้ามาทำงานในดินแดนแห่งนี้ด้วยความหวัง ต่างหดหู่ เศร้าใจ และถึงเวลาจากไปในที่สุด ทั้งลาออกไปและถูกไล่ออก ด้วยเหตุผลที่ว่า“คุณไม่เหมาะกับที่นี่”เพอร์รี่เป็นนกตัวแรกที่ลาออก และมุ่งหน้าไปยังดินแดนแห่งโอกาส ที่มีคนร่ำลือ ดินแดนแห่งนี้ ผลงานและการมีส่วนรวมจะได้รับการเอาใจใส่ 

         ความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวจะได้รับการยกย่อง เขาสามารถกางปีกออกเพื่อแสดงสีสันได้อย่างเต็มที่ ได้รับความชื่นชมในความสามารถพิเศษที่เขามี  เช่นเดียวกันกับนกตัวอื่นๆ ที่ต่างก็ได้รับ 

         นกทุกตัวสามารถร้องเพลง แม้เสียงร้องจะไม่เหมือนกัน ที่ดีที่สุดคือ….พวกเขาเชื่อมั่นในตัวผู้นำ นกทุกตัวที่ได้รับการคัดเลือกเข้าไปสู่ตำแหน่งต่างๆ  ล้วนเกิดจากฝีมือ ทักษะ และความสามารถ เพราะคำขวัญของที่นี่คือ “ยิ่งใหญ่จากความหลากหลาย”

        นกบางตัวว่ายน้ำ………..บางตัวบิน………และบางตัวใช้ขาเดินบนพื้นดิน ความแตกต่างแบบนี้เอง ที่ทำให้เกิดมุมมองที่กว้างไกล และทำให้พวกเขาแลกเปลี่ยนความคิดกันได้อย่างเสรี การแลกเปลี่ยนความคิด ทำให้พวกเขาฉลาด และความฉลาด ทำให้องค์กรประสบความสำเร็จ เพอร์รี่รู้ทันทีว่า “เขาได้พบบ้านใหม่แล้ว”วันคืนผ่านไป…. 

        เมื่อเรื่องราวของดินแดนแห่งเสรีภาพและโอกาสแพร่สะพัด นกตัวอื่นๆ เพื่อนของเพอร์รี่ ต่างก็โบยบินมาสมทบด้วยความหวังและในดินแดนแห่งนี้ เอดเวิร์ดสามารถบินได้อย่างเสรี และบินสูงได้เท่าที่ใจต้องการ นกตัวอื่นๆ ชื่นชมความสง่างามและเป็นตัวอย่างว่าจะต้องบินสูงให้ได้สักวัน ไม่มีนกตัวไหนสนใจเสียงพูดที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเขาเลย 

       เฮเลนได้รับการต้อนรับ มีคนเห็นคุณค่าในสัญชาตญานการแข่งขันและการล่าของเธอ ซี่งจะช่วยเพิ่มความสามารถให้องค์กรมองเห็นจุดเล็กๆที่อาจสร้างธุรกิจแนวใหม่ ไมค์ ก็สนุกสนานกับการกระโดดจากโครงการหนึ่งไปอีกโครงการหนึ่ง  ทำงานหนักและรวดเร็ว มีแนวคิดใหม่ๆ นำเสนอได้ตลอดเวลา

       ซาร่าก็เช่นกัน…..เธอค้นพบว่าดินแดนแห่งโอกาส เป็นที่สำหรับเธอที่จะแสดงความฝันภาพสะท้อน จินตนาการ และสไตล์การทำงานของเธอ อย่างที่คงไม่สามารถแสดงออกได้ในที่ไหนๆ นกตัวอื่นๆ ต่างมารุมล้อม ต้องการทำงานกับเธอ และมีส่วนร่วมในความฝันไปกับเธอด้วย

        บรรดานกที่แตกต่างเหล่านี้ ต่างเติบโตและมีความสุข อย่างที่ไม่เคยได้พบมาก่อน พวกเขารู้สึกอบอุ่น และได้รับการชื่นชมจากนกตัวอื่นๆ ในดินแดนนี้ พวกเขาได้พบความเป็นอิสระแบบใหม่

        ที่ยอมให้นกแต่ละตัวบินได้ในรูปแบบของตัวเอง พวกเขาทำงานอย่างหนัก และได้รับผลอย่างคุ้มค่าจากการทำงานของพวกเขาเองเหนือสิ่งอื่นใดพวกเขามีความสุขกับการที่ได้เป็นตัวของตัวเอง………

        เป็นอย่างไรบ้างคะ อ่านแล้วรูสึกจี๊ดๆ เจ็บๆ คันๆ เมื่อเปรียบเทียบกับวัฒนธรรมองค์กรของตัวเอง หรืออมยิ้มที่คุณได้อยู่ในองค์กรที่เป็นดินแดนแห่งเสรีภาพและโอกาสอยู่แล้ว ถ้าเป็นอย่างหลังก็ดีใจด้วยจริงๆ  ค่ะ

        ตอนท้ายหนังสือเล่มนี้เขาจะสอนเรื่องกลยุทธ์การทำงานสำหรับนกแต่ละชนิด เทคนิคการเปลี่ยนแปลงตัวเอง และเปลี่ยนแปลงองค์กรของตัวเองด้วย และดิฉันยังเจอวิดีโอคลิป ใน Youtube ที่เป็นการ์ตูนแอนิเมชั่นเรื่องเดียวกันนี้ด้วย ลองเข้าไปดูสิคะ

 (คลิกชมภาพวีดีโอประกอบ)