Select Page

“เจน เดวิส” สาวหุ่นจ้ำม่ำ ผู้ “เปลี่ยนชีวิต” ด้วยรูปถ่าย

“เจน เดวิส” สาวหุ่นจ้ำม่ำ ผู้ “เปลี่ยนชีวิต” ด้วยรูปถ่าย

รูปถ่ายที่เห็นอยู่นี้ เป็นส่วนหนึ่งของ “รูปถ่าย” ที่ช่วยเปลี่ยนชีวิตของ เจน เดวิส หญิงสาวชาวบรูคลิน ในนครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา จากสาวหุ่นจ้ำม่ำ ไร้แฟน ให้กลายเป็น เจน เดวิส คนใหม่ที่ไฉไลกว่าเดิมจนจำแทบไม่ได้ แต่ทว่าเป็นผลงาน ที่สาวเจนต้องใช้ความมุ่งมั่น ทุ่มเทกับการถ่ายรูปตัวเองอยู่ถึง 11 ปี เพื่อใช้เป็นแรงบันดาลใจ ให้เธออยากลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ได้

                    เจนเล่าว่า จากเดิมที่เธอไม่ชอบถ่ายรูปตัวเอง แม้จะร่ำเรียนด้านถ่ายภาพอยู่ตอนนั้น ซึ่งเธอมีอายุ 24 ปี แต่แล้วระหว่างที่เธอกับเพื่อนๆ ชวนกันไปเที่ยวเล่นที่ชายหาดแห่งหนึ่งเมื่อปี 2545 รูปถ่ายใบหนึ่งที่เธอถ่ายกับเพื่อนๆ ในชุดว่ายน้ำ ก็ทำให้เธอถึงกับผงะ และ สะดุดใจอย่างแรง เมื่อมองดูรูปถ่ายใบนั้น แล้วรู้สึกเลยว่า ตัวเธอเองซึ่งอยู่ในชุดว่ายน้ำวันพีซ มีท่าทีอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด เมื่ออยู่กับเพื่อนๆ ที่นุ่งบิกินีกัน

                    เจน ซึ่งปัจจุบันย่างวัย 34 เล่าว่า จากวันนั้นเองที่ทำให้เธอตัดสินใจเริ่มต้นบันทึกสารคดีเรื่องราวชีวิตตัวเองผ่าน “รูปถ่าย” ซึ่งเธอเรียกว่า เซลฟ์-พอร์เทรต (Self-Portraits)  “ฉันไม่เคยถ่ายรูปตัวเองเลย แต่รูปถ่ายที่ชายหาด ทำให้ฉันคิดเลยว่าฉันต้องก้าวออกมายืนหน้ากล้อง ฉันจำเป็นต้องมองดูตัวเองแล้ว” และรูปถ่ายเหล่านั้น ก็เป็นส่วนหนึ่งของสารคดีชีวิต เจน เดวิส ที่เธอใช้เวลาบันทึกภาพและเรื่องราวถึง 11 ปี ซึ่งระหว่างนั้นเธอยังได้เข้ารับการผ่าตัดรัดกระเพาะอาหาร ซึ่งทำให้น้ำหนักตัวเธอหายไปถึง 110 ปอนด์ หรือราว 50 กิโลกรัมด้วย


และนี่ก็เป็นรูปถ่ายส่วนหนึ่ง ที่สามารถบอกเล่าเรื่องราวคร่าวๆ ของเจนตั้งแต่รูปที่ 1 ถึง 8 ดังนี้

รูปที่ 1 เจนให้ชื่อภาพว่า จุดกดดัน และเขียนบรรยายภาพว่า “ฉันถ่ายรูปนี้เพราะต้องการดูว่า ฉันจะรู้สึกอย่างไรต่อปฏิกิริยาของผู้คนที่เห็นรูปร่างฉัน ช่วงเวลา 10-20 วินาที ก่อนที่ฉันจะลุกขึ้นเดินไปลงน้ำ แล้วทุกคนจะต้องเห็นฉัน เป็นช่วงเวลาที่ฉันกลัวมาก”

รูปที่ 2 เจนเขียนเล่าถึงภาพนี้ว่า “ฉันกำลังอ้วนขึ้น และเสื้อผ้าก็เริ่มคับ การใส่กางเกงเป็นเรื่องลำบากมาก”

รูปที่ 3 เจนให้ชื่อภาพว่า ตี 4 และเขียนเล่าว่า “ฉันถ่ายรูปนี้ตอนดึก หลังกลับจากไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ซึ่งมีแฟนกันทุกคน แต่ฉันต้องกลับมานอนบ้านคนเดียว ตอนตี 4 เป็นชั่วโมงที่เหงาจัง”

รูปที่ 4 เจนให้ชื่อว่า จินตนาการ พร้อมเขียนบรรยายว่า “ผู้ชายในภาพเป็นเพื่อนร่วมห้องของฉัน ฉันถ่ายรูปนี้เพราะอยากรู้ถึงความรู้สึกที่มีผู้ชายที่ปรารถนาในตัวฉัน โปรดสังเกตว่า ฉันจ้องมองกล้อง เพราะฉันต้องการให้คนเห็นฉัน”

รูปที่ 5 เจนให้ชื่อว่า “ไม่มีชื่อ” และเขียนเล่าว่า “ฉันกำลังตากผ้า ซึ่งเป็นเรื่องปกติธรรมดา แต่ที่จริง ฉันกำลังเปิดเผยตัวตนของฉัน เพราะฉันกำลังตากชุดชั้นใน ซึ่งถือเป็นของใช้ส่วนตัว และด้วยขนาดชุดชั้นในที่ใหญ่ ดูขัดกับสีสันที่สดใส และเนื้อผ้าไหมที่ลื่นพลิ้ว น่าจะทำให้ผู้คนที่ผ่านไปมาต้องสะดุดตามอง”

รูปที่ 6 เจนเขียนเล่าว่า “ฉันใช้เวลาสักพักเพื่อจัดแสง จนได้ภาพแสงแดดซึ่งสวยงามอย่างที่เห็น ซึ่งขัดกันกับรูปร่างของฉัน ซึ่งไม่เรียกว่า สวยตามค่านิยมของสังคม แม้แต่เด็กผู้หญิงในภาพวาด ยังจ้องมองฉัน”

รูปที่ 7 เจนเขียนเล่าว่า “ที่ชายหาดเดิม ฉันไปกับเพื่อนกลุ่มเดิม แต่ในรูปถ่ายนี้ ฉันลดน้ำหนักลงไปเยอะแล้ว และอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้า ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกว่า ฉันมีตัวตนในโลก และไม่ต้องปกปิดตัวเองอีกต่อไป”

รูปที่ 8 เจนเขียนเล่าว่า “นี่คือ อัลโด แฟนใหม่ของฉัน เขาไม่ได้อยู่ในบรูคลิน และนี่เป็นตอนที่เรากำลังจะต้องบอกลากัน มันเป็นช่วงเวลาที่สะเทือนใจ อัลโด ทำให้ฉันมั่นใจว่า ฉันเป็นที่รักและเป็นที่ยอมรับ ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันเสาะแสวงหาในชีวิต และในชีวิตการงาน”

    แทบไม่น่าเชื่อเลยใช่มั้ยว่า รูปถ่ายจะสามารถช่วยเปลี่ยนชีวิตคนได้ถึงเพียงนี้?

 

ที่มา : หนังสือพิมพ์มติชนรายวัน ฉบับวันอังคารที่ 30 เมษายน 2556 หน้า 25

 

About The Author

Leave a reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.